پیشنهادات محمد عبدالهی / راه اندازی وزارت بهداشت و رفاه

محمد عبدالهی استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در رشته داروشناسی و سم شناسی در کلاب هاوس دوشنبه های دارویی در مورد ضرورت تفکیک بحث های آموزشی از وزارت بهداشت و تشکیل وزارت بهداشت و رفاه گفت:

پیشنهاد راه اندازی وزارت بهداشت و رفاه

همین امروز شاهد هستیم که مسئله هزینه دارو و تامین ارز و چگونگی اعمال سوبسید بر دارو خودش یک داستان پیچیده و فوق تخصصی و لاینحل شده است.لذا بنده فکر می کنم همانند دیگر کشورها وزارت بهداشت و رفاه باید داشته باشیم و بیمه ها نیز تحت پوشش باشند و بالاخره امور مربوط به هزینه های بیمار شامل دارو در آنجا کارشناسی و تصمیم گیری شود.

از طرف دیگر لازم داریم امور آموزشی و پژوهشی دانشجویان و استادان را نیز در یک وزارتخانه داشته باشیم که همه دانشجویان اعم از گروه غیر پزشکی و پزشکی توسط یک مجموعه وزارتخانه اداره شوند.

در اینصورت به مشکلات بیمار و داروخانه و بیمارستان و هزینه های سلامت محور و امور رفاهی مردم بهتر می رسیم و همزمان به مسائل دانشگاهی دانشجویان و اساتید نیز بهتر رسیدگی خواهیم کرد.

مثالی که می شود گفت مربوط به طرح جدید دارویار هست که نیازمند همکاری مستقیم چندین اداره از چندین وزارتخانه هست در عین حال کارشناسان موضوع می گویند بهتر هست این موضوع بصورت فرا سازمانی  و حتی در سطح بالاتر از وزیر پیگیری و حل شود. می بینیم که نیاز داریم بیمه و بهداشت و درمان همیشه تحت یک مجموعه مدیریتی باشند.

امور مربوط به مسائل درمانی و کمبودها و حل و فصل مشکلات باعث شده تا وزارتخانه بهداشت و درمان و آموزش پزشکی بزرگی داشته باشیم و لذا رسیدگی به امور آموزشی خواه ناخواه کمرنگ ترمیشود.

اشاره به مزیت وجود نظام شبکه بهداشت و درمان می شود در حالیکه قرار نیست آن شبکه آسیبی ببیند بلکه تحت انسجام قرار خواهد گرفت.

بسیاری از رشته های گروه پزشکی و غیر پزشکی مسائل و دانسته ها و پژوهش و آموزش های مشترک دارند لذا بهتر است تحت یک مجموعه اداره شوند.

مثلا رشته داروسازی به هنر و فنی و اخلاق و حقوق و مدیریت و تاریخ و اقتصاد و بیولوژی و شیمی بسیار وابسته هست لازم دارد در این موارد ازبهترین دانشکده ها استفاده ببرد.

اداره مشترک دانشجویان گروه پزشکی و غیر پزشکی باعث می شود تا علم های بین رشته ای پدیدار شوند و کارشناسان و متخصصین مرتبط تولید شوند که درنظام شبکه نیر بهره وری بهتری خواهند داشت.

بهتر است داروسازان را به دو گرایش هدایت کنیم

اما دکترای داروسازی در کشور ما طوری آموزش داده می شود که یک انسان دانشمند همه فن حریف تولید می شود یعنی هم می تواند در داروخانه و اموربیماری ها کار کند و هم اینکه وارد دنیای صنعت داروسازی شود و لذا در علوم دیگری باید خبره شود.

شاید در آینده لازم باشد که دانشجویان را بعد از گذرندن لااقل 180 واحد مشترک تخصصی داروسازی به دو گرایش هدایت و تربیت نمود که یکی بالین و داروخانه و بیمارستان باشد و دیگری گرایش صنعت و امور مربوط به تولید داروسازی. امیدوارم این اتفاق در آینده رخ دهد.

جای خالی حقوقدان امور دارویی و پزشکی

بنظر می رسد جای حقوقدانان امور پزشکی و دارویی بسیار خالی است، بالاخره وقتی امروزه صحبت از تعارض منافع می شود باید دانست از نظر حقوقی و اخلاقی کدام موضوعات هستند

متاسفانه خیلی از موارد اشتباهات غیر عمدی بعلت ندانستن همین علم رخ می دهد و ممکن هست کار به جایی برسد که بدنه تصمیم گیری کشور از نیروی با تجربه و متخصص حرفه ای خالی بماند لذا تصمیمیات غیرکارشناسانه گرفته شود.

بالاخره همه گروه پزشکی از پزشکان و داروسازان و دندانپزشکان گرفته تا پرستاران و کارشناسان همه در بخش خصوصی نیز اغلب لازم هست خدمت کنند و کسب تجربه نیز نمایند اما اگر همین تعارض منافع محسوب شود از خیلی از نیروهای خوب برای بدنه قانونگذاری و نظارتی محروم می مانیم اگر قوانین جلوگیری از تعارض منافع را بدرستی عمل نکنیم.

در همین موضوع مسله شایسته سالاری را نیز داریم مثلا اغلب نیروهای کارشناس حرفه ای و موفق در صنف خود بالاخره از افراد شایسته نیز هستند.لذا لازم هست خود را برای بازتعریف تعارض منافع و نحوه جلوگیری از آن آماده کنیم.

در مسایل آموزشی لازم داریم بدانیم چقدر نیروی عمومی و متخصص در جامعه نیاز داریم الان رشته های تخصصی ای داریم که دانش آموختگان آنها نمیتوانند کار پیدا کنند و در واقع می شود گفت نیازی به خدمات ایشان شاید نیست این موضوع را باید حل کرد.

طبقه بندی پیشنهادات برای بهبود امور

1- برنامه های آموزشی در دانشکده ها داروسازی بدرستی اجرا شود و متوجه تفاوت در توانایی و پتانسیل دانشگاههای مادر و جدیدالتاسیس در نظر گرفته شود بعضی از امور آموزشی دانشگاههای مادر توسط خودشان قابل انجام هست و از بار وزارتخانه ها می کاهد.

2- داروسازان برای شناساندن و ایفای نقش خود در داروخانه یا صنعت تولید یا نظارت، تلاش وافر نمایند تا مردم و اجتماع با نقش ایشان بهتر آشنا شوند. شاید در آینده لازم باشد که دانشجویان را بعد از گذرندن 180 واحد مشترک تخصصی داروسازی به دو گرایش بالین و صنعت هدایت نمود.

3- قوانین مرتبط با نحوه نظارت بر امور دارو و غذا و کالاهای سلامت محور که نیاز به بازنگری و تصویب قانونگذاران مجلس را دارد بموقع انجام شود.

4- مسله هزینه های دارو و بیماران و مسایل مرتبط نیازمند تشکیلات و مدیریت منسجم در وزارت یا سازمان “بهداشت و رفاه عمومی” دارد.

5- از طرف دیگر مسایل آموزشی و پژوهشی و رفاهی دانشجویان و اساتید نیز تحت یک مجموعه مدیرتی مشترک پیگیری شود.

6- موضوع شایسته سالاری فراموش نشود برای اینکه خیلی از مشکلات کشور در گذشته اگر بررسی کنیم بعل کمبود منابع مالی نبوده بلکه بعلت عدم اجرای مناسب بوده است.

7- مسله تعارض منافع و نحوه استفاده از نیروهای متخصص و شایسته با کنترل تعارض منافع بازتعریف و بررسی شود.